Ауғанстан жерінен кеңес әскерлерінің шығарылған күнін мектебімізде конференциялық іс-шарамен аталып өтті. Залда бізді ақ шашты және жайбарақат жүрісімен жауынгерлер қарсы алды: Курин С.В., Грушевский Е.А., Мишагин В.М., Сыздықов А.М. және, әрине, біздің БӘТД оқытушысы Сергей Борисович Крылов. Сол есте қаларлық оқиғалардан бері көп уақыт өтті, ардагерлердің рухында қалған оқиғаларды бізге айтып беру үшін келген.
Проектордан күңгірт және тегіс бейне тізбегі пайда болды, онда сарбаздардың жас, қырылған жүздері, «орман» камуфляжының жасыл түсі және сарғыш шөлдің пейзажы олардың бөтен екенін меңзегендей диссонантты контрастты тудырды.
Олар өздерінің өткен шытырман оқиғаларын, оқиғаның мән-маңызын түсгені туралы айтып, «интернационалдық борыш» серілерінің күрделі де сан қырлы тағдырлары туралы үш томдық кітапты тарту етті.
Ашық реңкке ауыса отырып, мен Ауғанстан жорықтағы ең жарқын естеліктер туралы сұрадым, оған әскери көлікті абайсызда жүргізу, көліктің аударылуы және есек мінген айлакердің көмегі туралы қызықты оқиға айтылды. Сол айлакер олардың қайтадан аударылып кете ме деп күткені және де берген көмегіне хош иісті солдат бұқтырмасын аламын деген қу ниеті туралы айтып берген болатын.
Өкінішке орай, халықаралық шиеленіс күшейіп, бұл тақырып өзекті бола бастады. Біздің қолымыздан келетінін істеу керек - бұны қайталанбау үшін бәрін жасау.
Жиын соңында ескі ноутбуктан лирикалық ән шырқала бастады. Аңыз бойынша, оны соғыс аймағындағы бір сарбаз жазған екен, ал бірнеше ондаған жылдардан кейін оның музыкасы жазылған болатын. Ардагерлермен кездесуіміз де дәл осы ән сияқты жүрекке жылы тиді.
Проектордан күңгірт және тегіс бейне тізбегі пайда болды, онда сарбаздардың жас, қырылған жүздері, «орман» камуфляжының жасыл түсі және сарғыш шөлдің пейзажы олардың бөтен екенін меңзегендей диссонантты контрастты тудырды.
Олар өздерінің өткен шытырман оқиғаларын, оқиғаның мән-маңызын түсгені туралы айтып, «интернационалдық борыш» серілерінің күрделі де сан қырлы тағдырлары туралы үш томдық кітапты тарту етті.
Ашық реңкке ауыса отырып, мен Ауғанстан жорықтағы ең жарқын естеліктер туралы сұрадым, оған әскери көлікті абайсызда жүргізу, көліктің аударылуы және есек мінген айлакердің көмегі туралы қызықты оқиға айтылды. Сол айлакер олардың қайтадан аударылып кете ме деп күткені және де берген көмегіне хош иісті солдат бұқтырмасын аламын деген қу ниеті туралы айтып берген болатын.
Өкінішке орай, халықаралық шиеленіс күшейіп, бұл тақырып өзекті бола бастады. Біздің қолымыздан келетінін істеу керек - бұны қайталанбау үшін бәрін жасау.
Жиын соңында ескі ноутбуктан лирикалық ән шырқала бастады. Аңыз бойынша, оны соғыс аймағындағы бір сарбаз жазған екен, ал бірнеше ондаған жылдардан кейін оның музыкасы жазылған болатын. Ардагерлермен кездесуіміз де дәл осы ән сияқты жүрекке жылы тиді.
